6-7; herstellen

Wat ging het snel na de operatie zeg! De ontslag datum van 1 juli hebben we gehaald, sinds zaterdagavond zijn we weer thuis.

Herstellen is toch het fijnst in mijn eigen huisje, met mijn eigen spulletjes, de katten en met Franke.

Hans kwam ons ophalen en na een bak koffie van Starbucks werd ik als een heuse Koningin naar Deventer gebracht. Een verrassing dat er bloemen, kaartjes en kadootjes op tafel stonden, zo lief en onverwacht. En het pakket van Hans, Ingrid en de meiden, een doos vol lieve, maffe mooie en lekkere attenties kwam als grootste verrassing. Jee zeg…..

In de avond een kort bezoekje van Jen &Pat, Michelle & Achmed, kort maar krachtig even elkaar zien, wat fijn!

De nacht was wat slecht, als buikslaper is het wennen om op de rug te liggen. Vroeg uit de veren, bank hangen, dutten, appen , lezen in willekeurige volgorde.  In de ochtend zijn mijn ouders en Astrid even koffie wezen drinken. Na weer wat rust was Friesland in de namiddag gearriveerd, Jack & Elze en mijn schoonouders, ook weer een gezellig moment. En in de avond was merkbaar dat de inspanning van deze dag eigenlijk te veel was. Moe naar bed, 5 uur slapen lijkt het maximale haalbare. Wakker worden, pijnstillers nemen, plassen en weer even liggen, dat is het ritme van de afgelopen nachten.

Franke heeft zorgverlof, hij begint deze week om 10 uur, zo helpt hij mij op gang. En Jennifer, Tamara, Irene, Luisa, Leandra wisselen elkaar met bezoek af en helpen ons.

De legpuzzel van Jan van Haasteren (dank Juud) heeft ons gisteren al te pakken genomen, stoppen met puzzelen is lastig hahaha. Leandra komt vandaag met een grote pot zelfgemaakte hangop en aardbeiensmoothie, wat een verwennerij. Het pakket om aan te sterken van Luisa en Irene bevat ook ijs, niet verkeerd vandaag. En die worteltaart ga ik volgende week namaken, lekker uitproberen.

Het mega mooie boek De corporate tribe, dank Maris!

De medicatie slik ik trouw, op de minuut af, zo hou ik het onder controle. Het effect van de operatie is dat het voelt alsof er een baksteen op mijn buik ligt, iedere stap die ik zet beweegt dat mee. de huisarts is op bezoek geweest, ook van haar duidelijke instructie, de eerste week goed zorgen voor het eerste herstel. Langzaamaan zal ik gaan voelen dat ik iets meer kan, grenzen bewaken maar niet overgaan. Goed bijkomen van de narcose, want die hakt er qua vermoeidheid wel in.

Ik ben lid van de postengelen groep op instagram, een groep van 100 vrouwen die elkaar post sturen. Iedere twee weken worden er twee namen getrokken en die ontvangen van alle andere postengelen post. En weet je wat…afgelopen zondag is mijn naam getrokken. Inmiddels heb ik de eerste 18 postzendingen binnen. Het maakt deze week extra bijzonder!

Morgen mijn verjaardag, dit jaar vier ik het niet. Ik vier het dinsdag want ik ga voor het goede nieuws dat ik dinsdag ga ontvangen.  Deze week onderzoekt de patholoog al het weefsel , maandag bespreken ze dat in het medisch team en dan krijg ik dinsdag bericht. Ik geloof in positief denken, doen jullie weer mee?

Mocht je op bezoek willen komen dan is dat fijn, stem je dat dan even af?

Liefs Jacqueline