12-10: Deventer

Op de laatste dag ontmoeten we bij het ontbijt nog twee fietsers, Jelle en Carla, twee fanatieke wereldfietsers. We hebben steeds dichtbij elkaar gefietst, raar maar waar. Het bijzondere is dat ze ook uit Deventer komen en hemelsbreed 150 meter bij ons vandaan wonen, hoe grappig!

We pakken de fietsen weer goed in, de tassen ook en we checken uit. De spullen kunnen we stallen in het hotel tot we worden opgehaald. Voor de laatste keer lopen we naar de rivier met op de achtergrond de skyline van Seoul en beseffen ons dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat we hier zijn. Een raar besef en al helemaal gek dat we een dag later weer terug zijn in Nederland. We eten nog eenmaal die heerlijke noedelsoep en gaan dan terug naar het hotel.

Op de valreep treffen we nog twee routeverkenners van Awol, de reisorganisatie. We  kletsen een uurtje en dan worden we opgehaald, we gaan!

We zijn als eerste aan de beurt bij het inchecken en de baliemedewerkster is blijkbaar nieuw want ze weet niet goed wat ze met de fietsen aan moet en zoekt hulp bij een collega. Ze komt terug en wil de boarding sticker perse aan de fietsen plakken terwijl het veel slimmer is deze op de hoezen te plakken omdat ze dan beter zichtbaar zijn. Ok, dan maar op haar manier. We rijden de fietsen naar de odd size afhandeling en willen ‘n fiets op de band voor de x-ray scanner leggen maar een medewerker stopt ons en belt zenuwachtig met een collega. Het duurt maar en duurt maar en we weten niet wat er nu aan de hand is. En de medewerker kan het ons ook niet vertellen aangezien hij geen Engels spreekt.

Dan komt er een superieur aangelopen en die legt uit dat de fietsen niet door de scanner passen en dat ze zo niet mee kunnen. Huh? Op de heenweg verliep alles zonder problemen wat is er nu anders? Dan komen er twee dames in strikte kleding aangelopen en verzoeken ons de hoezen van de fietsen te halen. Met mobiele scanners worden de fietsen onderzocht. Ze lopen weer weg ons met vragende ogen achterlatend. Even later komen ze terug met stickers die ze op de fietshoezen plakken. Dan worden de fietsen op een bagagekar gezet. Ons wordt verzekerd dat alles nu in orde is en dat de fietsen nu direct naar het vliegtuig worden getransporteerd. Al met al heeft dit geintje een uur van onze tijd afgesnoept maar we kunnen verder. Overigens hadden we op Schiphol de fietsen eerder terug dan de gewone bagage.

We nemen ergens een hapje te eten en besteden onze laatste wons aan een lekkere likeur. Gereed voor de terugvlucht, we gaan! Op de terugweg krijgen we de zeven uur terug die we op de heenweg moesten inleveren.

Wat een bijzondere reis hebben we gemaakt, het land heeft ontzettend veel indruk op ons gemaakt. De bescheidenheid siert de Koreanen, hun dankbaarheid tonen ze veelvuldig, de gastvrijheid is groot. De natuur kent veel verscheidenheid van woeste kust, grillige bergen, de vlakke fietspaden langs de rivieren, de drukke steden,  de prachtige nationale parken, tot aan indrukwekkende tempels. Ruim vier weken zijn we ondergedompeld in het leven hier in Korea, een mooie, bijzondere onvergetelijke reis. We slaan de bladzijde om en gaan op zoek naar een volgende bestemming, het smaakt naar meer!

Bij thuiskomst staan er mooie bloemen, liggen er kaartjes, staat er een drankje in de koelkast, is de heg gesnoeid, zien we dat de katten goed verzorgd zijn, zo ontzettend lief allemaal, dank!

En als laatst nog een verzoek, voor de voorkant van ons fotoboek zijn we op zoek naar de ultieme vakantiefoto van deze reis. Welke foto komt hier volgens jou voor in aanmerking? Graag duidelijk omschrijven en aangeven op welke datum deze foto is gepost. Wij kiezen hieruit de mooiste en voor de winnaar hebben we iets uit Korea meegenomen, laat je het snel weten?

Bedankt voor het volgen en reageren op onze blog,

Lieve groet

Franke & Jacqueline